Bir baba varken; Evladı için esirgeyendir, koruyan kollayan geliştirendir.
Varlığı bile bir çınar gölgesince değmeden korur ayazdan, yakan günden, gövdesince korur saklanılası tehlikeden, savrulmamak için borandan…
Bir baba gittiğinde ise her yürekten başka başka duygulardır eksilir. Ama boşluk doldurulamayacak olanın boşluğu ortaktır.
Şair Can Yücel’in bir şiirindeki özetle her insan için yeri doldurulmayacak değerdedir.
Baban Giderse
Baban giderse
Başı dumanlı dağın gider
Atan gider, sırtın gider
İki kapılı bu handa
Menzile erişen yolun gider
Baban giderse
Darda yetişen elin gider
Aklın gider , canın gider
Şu dağlanmış yüreğinde
Çoçuk kalan yanın gider
Baban giderse
Öpülecek elin gider
Bayram gider…
Can Yücel
Kimileri için de Babaya ulaşma umudu gider…
Baba sevgisinin de Babalığın da anlamıyla yaşanması önemlidir.
Speak Your Mind