Ergenlik dönemi puberte ile başlayan ve gencin kendi ekonomik bağımsızlığını kazandığı yaşlara kadar sürdüğü kabul edilen bir süreci kapsar. 10’lu yaşların başından 20’li yaşların başı veya ortasına kadar uzayabilen ve bir çocuğun yetişkin hale ulaştığı bir süreçtir. Unesco ergenlik dönemini 15-25 yaş dilimleri arasında göstermiştir.
Ergenlik döneminin önde gelen sorunlarından biri de, ergenin değişmekte ve gelişmekte olan bedensel özelliklerini kabul etmesi ve bu değişime uyum göstermesidir. Bu dönemdeki hızlı gelişim ve değişim ergenler için önemli bir kaygı kaynağı oluşturur. Ergenin bu değişim ve gelişim hızına hazır olup olmaması toplumun kendisi için koyduğu ölçülerle ergenin olgunluğu arasındaki uyuşmazlık onun davranışlarına da yansımaktadır.
Ergenler genellikle kendilerini yaşıtlarıyla kıyaslarlar. Bu kıyaslama sonucu kendilerini onlardan daha eksik gördüklerinde üzüntü duyarlar. Terleme, sivilceler, şişmanlık, saç yapı ve görüntüsü gibi nedenler ergenin başlıca üzüntü konularını oluşturur. Ayrıca ergenlik döneminde değişen organlara uyum sırasında beceriksizlik durumu oluşabilmekte, bu evre kemik ve kas koordinasyonunun uyumsuzluğundan kaynaklanmaktadır.
Ergenin artmakta olan benlik bilincinin yanında bu fiziksel beceriksizliği giderek onu rahatsız etmeğe başlar. Karamsarlık, gerçekle ilgili çatışmalar, kişisel üzüntü ve şüphelerin sonucunda meydana gelir. Bu dönemde güvensizlik duygusu ve çevrenin güvenini kazanma arzusu gencin başarısızlık yaşamasını ve motivasyonunu da etkiler.
Speak Your Mind