Yüreği aydın insanın dünyası daima güzel ışıklara ulaşır asla kararmaz. Geçici bir hüzünün karartmasına ışıklar engeldir çünkü.
Aydınlık bir yüreğe de dokunup geçecek demek gerek ama . Umursamamak hatadır.
Bu dokunuşu genellikle başkasından bekleriz. Oysa biliriz ki; Küçükken düştüğümüzde dizimize annemiz dokunurdu oysa büyüdükçe kendimiz kalktık ve elimizi bastırdık acıyan dizimize.
Yüreğine elini koymak ve acısını dindirmek en çok kendi yapacağımız bir iştir. Herkese ulaşmak ya da beklediğimiz avuntuyu beklemekten önce kendimiz dokunmalıyız. Çünkü o yürek herkesi barındırır, ışığını içinde taşır ve bizi yeniden her kırgınlık sonrası yeniden yaşamla buluşturur.
Bir avuntuyu, bir dokunuşu en çok hak edendir yüreğimiz. Acılıyken, kanıyorken umursamamak olmaz.
Speak Your Mind