Keşkelerin Yansıması

Nabat Canı  başını onaylar gibi salladıkça rahatladı adam. İlk gelişindeki gerginlik yerini özel bir sohbet havasına ve meraka bırakmıştı.
Dolabın çekmecesinden eski pirinç bir ayna çıkardı, arkasında ki ayakları açıp yanan mumun karşısına yerleştirdi. Mumun ışığı yansımayla çoğaldı. İki mum vardı sanki. Adama döndü ve ciddiyetle aynadaki mumu üflemesini söyledi. Adam şaşkın ama iteatkârdı. Üfledi aynada ki mum yansımasına. Işık titreşti çünkü nefesi yanan muma kadar yayılmıştı. Omuzuna dokunarak kalkmasını teşvik eden yaşlı kadının düşünceli yüzünde, gözleri derin ama güçlü bakışlara sahipti.

–   Keşkeler oğul, aynadaki mum gibidir. Yok edilemezler ama siz onu üflerken önünüzü aydınlatan mumun ışığını sarsarsınız. Karşılaştığımızda her cümlenizde keşke vardı. Benimle geçirdiğiniz zamanın bütününü işgal edecek kadar önemliydi sizin için. Bütün yaşamınızda böyleyse keşkelerinizle hesaplaşma zamanıdır.

-Evet ! Keşke yapmasaydım dediğim öyle çok şey varki. Takılıp kaldığım ama yine de ders çıkarıp önüme bakamadığım oluyor.
…….